AP, Karnataka to unitedly fight for Classical tag

MYSORE: In a bid to intensify the protest for classical status for Kannada and Telugu, intellectuals from Karnataka and Andhra Pradesh have decided to join hands. As the first step, they will form a joint committee comprising of intellectuals and politicians from both the states by next month.

Announcing this in a press meet on Thursday, Andhra Pradesh Language Committee president A B K Prasad and noted writer D Javare Gowda said that both the states had decided to fight against the injustice done to them.

The duo said that the Centre was dilly-dallying to award classical tag to Kannada and Telugu, two prominent Dravidian languages which have long history.

Prime Minister Manmohan Singh has also favoured Tamil for awarding classical tag as Tamil Nadu MPs were more dominant in the UPA government, they said.

Prasad said Central Minister Maran had written to the Centre and National Committee of the Linguistics to revive the antiquity criteria to award classical tag.

Maran pressurised the Centre to consider at least 1500-2000 years of history of any language while awarding the status in the future.

They said Kannada and Telugu have the similar oral tradition, folklore, culture, scripts and antiquity par with Tamil.

Writer H S Krishnaswami Iyyengar, linguist Lingadevaru Halemane were present at the press meet.

Courtesy: NewIndPress

In conversation with film producer KNT Sastry

Wednesday March 28 2007 11:18 IST

KNT Sastry is a wellknown film critic and producer. He has also produced seven documentaries including Surabhi which received the National Award for the Best Anthropological documentary.

His first feature film was తిలదానం (Tiladanam) which got an International award and was adjudged as the Best Asian Film. He served as a jury member in Sochi (Russia), Pusan (South Korea) and Vladivostock Film Festivals (Russia). He also served as jury member of the Indian Panorama and National Awards.

Tiladanam was the first Telugu film to get an international award and the first Indian film adjudged as Best Asian Film at Pusan International Film Festival. It also won the National Award, Golden Lotus, Indira Gandhi Award and Best First Film awards.

His other film కమలి (Kamli) was screened in the ongoing Hyderabad International Film Festival. His documentary Bullets from the Bauxtie too was screened. He shared his views on Telugu cinema and other issues with this website's newspaper.

He said it was nice that the International film festival was being conducted here. When asked about many Telugu film personalities criticizing that Telugu cinema has not been given due recognition in many film festivals, Sastry said it was the fault of Telugu directors and producers.

“What is there if you produce 200 films in a year. Most of them are remakes from other languages. If you make good films you will be definitely honoured. Blaming others for our fault is wrong.”

Sastry wondered why a classic movie like Maya Bazaar was not being screened in this festival. BN Reddy was one of the best directors we had, but his film was not available to be screened in the festival,” he said.

States like West Bengal, Karnataka and Kerala are extending financial support to encourage serious films. “They invite the directors and ask them to produce serious films. At least a dozen films of this nature come out every year in these languages. There is no financial support in our State,” he said.

If a director gets a Golden Lotus in those languages, governments gives lakhs of rupees to him. “Here I got Golden Lotus three times, but I did not get anything either from the government or from the industry,” he lamented.

“Before the death of Soundarya, I literally begged many committees for financial help to make Kamli. But nobody came forward and instead laughed at me. But, now this film is going for many film festivals,” he said proudly. Nandita Das played the lead role, after the sudden demise of Soundarya, who was the original choice for the lead.

Most of his documentaries and films are vying for film festivals. Social issues dominate his films. He draws his themes from the contemporary society. Kamli is about a girl child among the lambadas. They consider a girl in the family as an expendable commodity. The irresponsible and alcoholic husband tries to convince his wife to sell the girl child to overcome financial problems.

“The theme was based on a real life incident and a scene in the film too was actually a direct lift from my watchman’s life. I have been a witness to their fight at the hospital ward. Shafi has been so realistic and has done a fantastic job.

Nandita excells in Kamli’s role,” he said. But these films do not reached to all the audiences. He said the audience too watched and patronised regular masala like songs, story and entertainment.

“The audience too are interested in their favourite hero’s movies, his son’s movies etc. It is not a good sign”.

“There are few directors making serious films. My film was the first Telugu film to get an international award, and recently another young director Ramesh Domalapalli got this award,” he said.

There was no support from the industry or government for filmmakers like him, he added.

Courtesy: NewIndPress

ఆంధ్రుల సొంతం అవధానం

అవధానం... అక్కడ ఆశుకవితా ధార రసగంగా ప్రవాహమై పొంగుతుంది. అవధాని వూహలో... జార్జిబుష్‌, లాడెన్‌ చెట్టపట్టాలు వేసుకుని రామాయణ ఇతివృత్తంలోనో ఇంకేదో ఇతిహాసంలోనో ఇట్టే ఒదిగిపోతారు. ఇంగ్లిషు పదాలు అచ్చ తెలుగు పైటేసుకుని కొత్త అర్థాలూ అందాలూ సంతరించుకుంటాయి. నిషిద్ధాక్షరి పేరుతో పృచ్ఛకుల ఎత్తులూ... నానార్థాల సాయంతో అవధాని పై ఎత్తులూ... అత్యద్భుత సాహితీ సమరం అది. కమ్మటి కందపద్యాలూ... సింగారాల సీసపద్యాలూ... చవులూరించే చంపకమాలలూ... ఉత్తేజపు ఉత్పలమాలలూ... అసందర్భ ప్రసంగంలో నవ్వుల జల్లులూ... ...ఇవీ ఆ యుద్ధ ఫలితాలు. ఆస్వాదించిన వాళ్లకు ఆస్వాదించినంత. ఇటీవలే... సహజావధాని మేడసాని వోహన్‌ పంచసహస్రావధానం చేసి రసహృదయాలను రంజింపజేసిన నేపథ్య´ంలో... అవధాన సారస్వతాన్ని అందరికీ అందించే చిరుప్రయత్నం...

అది వెుఘల్‌ సామ్రాజ్యంలోని ఓ అగ్రహారం.. ఎక్కడి నుంచో వచ్చిన కొందరు వ్యాపారులు ఓ అంగడి ముందు నిలిచి చాలాసేపు మంతనాలు జరిపారు. బేరం కుదరలేదు సరికదా! మాటా మాటా పెరిగి గొడవ వెుదలైంది. న్యాయం కోసం ఇరుపక్షాల వారూ రాజును ఆశ్రయించారు. ఇద్దరి వాదనలూ విన్న రాజు ఎవరి మాట నిజవో తేల్చుకోలేకపోయాడు. వారి వాదులాట వెుదటి నుంచి విన్నవారెవరైనా సాక్ష్యం చెప్తేగానీ విషయం తేలేలా లేదు. ఇంతలో ఓ పండితుడు ముందుకు వచ్చి 'జహాపనా మీకభ్యంతరం లేకపోతే జరిగిందంతా నేను చెపుతాను' అన్నాడు. సరేనన్నాడు రాజు. ఆ వర్తకులు వచ్చిన దగ్గర నుంచి అంగడి దగ్గర మాట్లాడినదంతా పొల్లు పోకుండా చెప్పాడా పండితుడు.
తప్పెవరిదో రాజుగారికి తెలిసింది. దోషికి వెయ్యివరహాల జరిమానా విధించి, పండితుడికి భారీగా బహుమానమిచ్చి, 'పార్శీ ఎక్కడ నేర్చుకున్నారు? బాగా మాట్లాడుతున్నారు' అని అడిగాడు.

దానికా పండితుడు 'జహాపనా నిజానికి నాకు పార్శీ ఒక్క ముక్కా రాదు. కాకపోతే... ఒకసారి వింటే చాలు దేన్నైనా తిరిగి చెప్తాను' అన్నాడు.
రాజు నమ్మలేదు. 'పార్శీ రాకుండా అక్కడ జరిగిన సంఘటన పూసగుచ్చినట్లు ఎలా చెప్పారు? మీరు అబద్ధం చెపుతున్నారు' అన్నాడు ఒకింత కోపంగా. కావాలంటే తన శక్తిని పరీక్షించుకోమన్నాడు పండితుడు.

రాజు ఇతర భాషాపండితులను పిలిచి వారి వారి భాషల్లో కావ్యాలను చదివించాడు. ఆ పండితుడు వాటిని ఒక్కసారి విని ఇసుమంత తేడా లేకుండా ఆమూలాగ్రం తిరిగి అప్పజెప్పాడు. ఆ అసమాన ధారణా ప్రతిభకు ముగ్ధుడైన రాజు ఆ పండితుణ్ని ఘనంగా సన్మానించాడు.
అంతటి ధారణా ప్రతిభను చూపిన వ్యక్తి అవధాని జగన్నాధ పండిత రాయలు కాగా ఆ రాజు వెుఘల్‌ చక్రవర్తి షాజహాన్‌.
ధారణ గొప్పతనాన్ని తెలియచెబుతుందీ సంఘటన. అవధాన ప్రక్రియకు ఆయువు పట్టు ధారణ.

* * *

'సారాగొనె శివుడు లోక సంరక్షణకై' ...లోక సంరక్షణ కోసం శివుడు సారా తాగాడట! అవధాని చాతుర్యానికి పరీక్షపెట్టే ఈ సమస్యని క్షీరసాగర మథనానికి లంకె పెట్టి హాలాహలాన్ని శివుడు మనసారా తాగాడంటూ కడిమిళ్ల వరప్రసాద్‌ ఇలా పూరించారు.

'పారావారమున నందున
నారని పెనుజిచ్చువోలె హాలాహలమే
పారగ నద్దానిని 'మన
సారా' గొనె శివుడు లోక సంరక్షణకై
అలాగే మరోసారి ఆయననే జనవరి, మార్చి, మే, జూలై... ఈ నాలుగు ఇంగ్లిషు పదాలతో రాముడి గురించి చెప్పమంటే...

'జనవరిష్ఠు'డు శ్రీరామచంద్రమూర్తి
'మే'లు గూర్చుట వ్రతముగా మెలగినాడు
మహిని రాక్షసులం బరి'మార్చి'నాడు
సూర్యవంశపు 'జూలయి' శోభలీనె
...అని చెప్పారు. ఇలా ఒకటి కాదు రెండు కాదు! ఎన్ని వేల పద్యాలైనా చెప్పగల చాతుర్యం, ధార, అవధానులకు ఉంటుంది.

తెలుగువారికి మాత్రమే సొంతమైన అపురూప వినోద, విజ్ఞానాల సమ్మేళనం... అవధానం. అసలింతకీ అవధానం అంటే ఏమిటంటే ఏకాగ్రత అనే చెప్పాలి. అప్రమత్తతే అవధానం అని అమరకోశం చెప్తుంటే... శబ్దార్ధ కల్పతరువు దాన్ని 'మనో యోగం' అంటోంది. అసలీ అవధానాలకు మూలం వేదాధ్యయనంలో ఉంది! వేదాలను పలక మీదో పుస్తకం మీదో రాసి లేదా చూసి నేర్చుకోరు. గురుముఖతా విని ఎప్పటి పాఠం అప్పుడు వల్లెవేయాల్సిందే. పన్నెండేళ్లపాటు చదివిన వేదసారాన్నీ మెదడులో నిక్షిప్తం చేసుకోవాల్సిందే. ఈ క్రమంలో అంతటి గొప్ప వాజ్ఞ్మయంలో ఒక్క అక్షరం కూడా జారిపోకుండా ఉండటానికి రకరకాల పద్ధతులను ప్రవేశపెట్టారు. ఐదు వేళ్లనూ నియమబద్ధంగా కదుపుతూ అనేక స్వరాలను సూచించడం అందులో ఒకటి. రానురానూ ఒకరు వేళ్లు కదుపుతుంటే మరొకరు స్వరం చెప్పడం, ఒకరి స్వరానికి అనుగుణంగా వేరొకరు వేళ్లు కదపడం వెుదలైంది. అదే స్వరావధానం. అలాగే... వేదంలోని కాండ సంఖ్య, పాఠసంఖ్య చెప్పి అందులో ఒక అక్షరం ఉన్న స్థానాన్ని చెప్తే ఆ అక్షరం ఏంటో చెప్పాలి. అలా కాకుండా... అక్షరం చెప్తే దాని స్థానాన్ని గుర్తించడం మరో పద్ధతి. అది అక్షరావధానం. దీనికి అద్భుతమైన జ్ఞాపకశక్తి అవసరం.

రోజూ వల్లె వేయడం వల్ల ధారణ సహజంగానే అలవడే వేదపండితులకు రాజాస్థానాల్లో కవులకు మించి అమిత గౌరవం లభించేది. దాంతో కవులకు వారితో స్పర్థ వెుదలైంది. బహుశా ఆ స్పర్థలోంచే అవధాన విద్య వర్ధిల్లిందంటారు ఆ ప్రక్రియను నిర్వహించే పండితులు. స్పర్థ మంచిదే కానీ... సాహితీ అవధానం వేదావధానం అంత సులభం కాదు. ఎందుకంటే వేదాలు స్థిరమైనవి. వాటిని ఒకసారి ధారణ చేయగలిగితే చాలు. కానీ కవిత్వావధానంలో అలాకాదు. అవధానికి ధారణతో పాటు సృజనా సమయస్ఫూర్తీ సమపాళ్లలో లేకపోతే సభ రక్తికట్టదు. పృచ్ఛకుడు సమస్య ఇస్తుండగానే అవధాని మెదడు ఊహాతీత వేగంతో పనిచేయాలి. దత్తపదో, నిషిద్ధాక్షరో, ఆశువో... అడిగిందే తడవు దాన్ని ఏ ఛందస్సులో చెప్పాలి, ఏ అక్షరాలు రాకుండా చెప్పాలి అన్నీ అంచనా వేసుకొని పద్యం చెప్పడానికి సిద్ధమవాలి. ఇదంతా కళ్లు మూసి తెరిచేలోపు జరగాలి.

సాహిత్యావధానం స్ఫూర్తితో ఆ తర్వాత నాట్యావధానం, గేయావధానం... ఇలా దాదాపు 50 రకాల ప్రక్రియలు రూపుదిద్దుకున్నాయి. అలాంటివి ఎన్నున్నా అవధానం అనగానే అందరికీ గుర్తొచ్చే ప్రక్రియ అష్టావధానమే. అతి కష్టమైనదీ తక్కువ సమయంలో ఎక్కువ ఆనందాన్ని ఇచ్చేదీ కాబట్టే దానికిఅంతప్రాముఖ్యం, ప్రాచుర్యం.

అష్టావధానం అంటే ఏమిటి?
ఎనిమిది మందితో నిర్వహించే ప్రక్రియ కాబట్టి అష్టావధానమని కొందరు అంటారు. సాహిత్య, సాహిత్యేతర అంశాలు ఎనిమిదింటితో నిర్వహించేది కాబట్టి ఆ పేరు వచ్చిందని చాలా మంది అంటారు. ఏదేమైనా ఏకకాలంలో ఎనిమిది మందికి సమాధానాలిస్తూ కార్యక్రమం చివర్లో వాటిలోని సాహిత్య అంశాలను ధారణ చేయడం చూసేవారికి ఇష్టావధానం, చేసేవారికి కష్టావధానం... అదే అష్టావధానం. సమస్యా పూరణం, దత్తపది, వర్ణన, ఆశువు, నిషిద్ధాక్షరి, అప్రస్తుత ప్రసంగం... ఇలా అవధాని ఎనిమిది అంశాలను ఎంచుకొంటాడు. వాటిలో ఒక్కో అంశాన్నీ ఒక్కో పృచ్ఛకుడు నిర్వహిస్తాడు.

ఒక్కొక్కటీ ఇలా...
అవధాన ప్రక్రియకు దాదాపు 50 దాకా అనుకూల అంశాలున్నాయి. సాధారణంగా అందరి అవధానాల్లోనూ ఉండే అంశాలు ఇవీ...
సమస్యా పూరణం: పృచ్ఛకుడు ఏదో ఒక అంశంపై నాలుగో పాదాన్ని ఇస్తాడు. దాని ఆధారంగా పై మూడు పాదాల్నీ అవధాని పూరించాలి. సాధారణంగా సమస్య ఇచ్చేవారు చిత్రాతిచిత్రంగా అసలది సాధ్యమేనా? అనిపించేలా ఇస్తారు.

ఉదాహరణకు... 'రావణుని పత్ని సీతమ్మ రాము చెల్లి' ఈ సమస్యను రాళ్లబండి కవితాప్రసాద్‌ను అడిగారు. సీతమ్మ రావణుడికి భార్య, రాముడికి చెల్లెలూ అవుతుందా? అదెలా సాధ్యం? ఆ సమస్యను అవధాని చమత్కారంతో ఇలా మార్చేశారు.

సీత రాకడ నెదిరించెనే తరుణియ?
రామ కథలోని శక్తి యే లేమ చెపుమ?
భరతు డమ్మాయి యైనచో వరుస వరుస -
రావణుని పత్ని, సీతమ్మ, రాము చెల్లి

ఎంత అద్భుతమైన పూరణ! సీతను తీసుకురావడం తగదని చెప్పినదెవరు? రామకథలోని కథానాయిక ఎవరు? భరతుడు అమ్మాయిగా పుడితే రాముడికి ఏమవుతుంది? అని వెుదటి మూడు పాదాల్లో ప్రశ్నించి వాటికి సమాధానాలు వరుసగా రావణునిపత్ని, సీతమ్మ, రాము చెల్లి అని నాలుగో పాదంలో తెలివిగా సమస్యను పూరించారు.

నిషేధాక్షరి: తాను కోరిన పద్యాన్ని అవధాని చెప్పడం ప్రారంభించగానే పృచ్ఛకుడు అడ్డుతగిలి కొన్ని అక్షరాల్ని నిషేధిస్తాడు. నిషేధాక్షరి నిర్వహణలో అవధానికి నిఘంటు పరిజ్ఞానంతోపాటు అప్పటికప్పుడు పదాన్ని మార్చేసే శక్తి ఉండాలి.

ఉదాహరణకు... భద్రాచల రాముని వర్ణించమని మేడసాని వోహన్‌ను ఒక పృచ్ఛకుడు అడిగాడు. తొలి రెండు అక్షరాలూ అవధాని స్వేచ్ఛకే వదిలేయగా ఈయన 'భద్రా' అన్నారు. తర్వాత 'చలం' అంటారనుకొని పృచ్ఛకుడు 'చ' అక్షరాన్ని నిషేధించాడు. వెంటనే అవధాని 'ద్రి' అన్నారు. భద్రాద్రి అయింది. తర్వాతి పదం (భద్రాద్రి)'వాసా' అయి ఉంటుందని ఊహించి 'వా' నిషేధం అన్నాడు. 'స్థి' అన్నారు అవధాని. 'స్థి'రవాసా అనే అవకాశం ఉందనుకుని 'ర' నిషేధించాడు పృచ్ఛకుడు. ఈయనేవో 'త' అన్నాడు. వెంటనే ఆయన 'వా' రాకూడదన్నాడు. అవధాని 'రా' అన్నాడు. ఇంకేముందీ! రామా అంటాడు కాబోలని 'మా' అక్షరాన్ని తొక్కిపట్టాడాయన. 'జా' అంటూ వెుదటి పాదాన్ని పూర్తిచేశారు మేడసాని. వెుత్తం కలిపితే 'భద్రాద్రి స్థిత రాజా' అయింది. అవతలి వ్యక్తి ఊహించని కోణంలో ఆలోచించడమే అవధాని ప్రతిభ. ఇలా ఎత్తులూ పై ఎత్తులుగా సాగుతుందా చెలగాటం.

నిషిద్ధాక్షరి: అంటే... పృచ్ఛకుడు ముందుగానే ఏయే అక్షరాలు నిషిద్ధవో ముందే నిర్దేశిస్తాడు. ఉదాహరణకు... మేడసాని వోహన్‌ను ఒకసారి క, చ, ట, త, ప అనే అక్షరాలు రాకుండా సీతాకల్యాణం గురించి చెప్పమన్నారు. వెంటనే ఆయన
'సరసనిధిరామభద్రుడు
ధరణిజ ఎదలోన మధుర ధారణుడయ్యన్‌ సురలెల్ల హర్షమందిరి
విరాజమాన సువిలాస విభవ మెసగిన్‌'
...అని చెప్పారు.

వివర్గాక్షరి: పద్యంలోని ఏయే పాదాల్లో ఏ అక్షరాలు నిషిద్ధవో పృచ్ఛకుడు ముందే చెప్తాడు. అవధాని వాటిని మరోసారి అడగకుండా పద్యం చెప్పాలి. ఉదాహరణకు... 1944లో పిసుపాటి చిదంబరశాస్త్రి అవధానం చేస్తుండగా ఒక పృచ్ఛకుడు వెుదటి పాదంలో య, ర, ల, వ, శ, ష, స, హ, రెండో పాదంలో ప, ఫ, బ, భ, మ, మూడో పాదంలో త, థ, ద, ధ, న, నాలుగో పాదంలో క, ఖ, గ, ఘ, జ్ఞ... ఇన్ని అక్షరాలు రాకుండా మత్తేభ ఛందస్సులో సరస్వతీ దేవిని వర్ణించమన్నాడు. పిసుపాటి వారు దాన్ని అవలీలగా పూరించారిలా...

'గణుతింతున్‌ మనమంది నుక్తిజననిన్‌ కాంతా మణిన్‌ జండధా
రణ హృత్సారస చంచరీక నవతారస్వైరసంచార, చర్వణ బీయూష కరాభ్యుపేయ రుచపారం పర్య సంశోభ, గా
రణ భూతన్‌ వివిధ శ్రుతి స్మృతి విహారద్యోత మానస్థితిన్‌'
అవధాన చరిత్రలోనే ఇన్ని నిషేధాలతో ఇంత అందమైన పద్యం రాలేదంటే అతిశయోక్తి కాదు.

దత్తపది: ఇచ్చిన పదాలతో పృచ్ఛకులు కోరిన భావాన్ని చెప్పాల్సి ఉంటుంది. ఉదాహరణకు... పంచరు, టించరు, వెంచరు, లాంచరు పదాలతో భారతీయ సంస్కృతి గురించి వర్ణించమన్నారో అవధానిని. దాన్ని ఆయన పరిష్కరించిన తీరు ఇది...
'పంచరు ద్వేషభావనలు భారత వీరులు, కల్మి లేమి పా
టించరు, అందరున్‌ కలిసి ఢీకొని శత్రు సమూహ శక్తి లా
వెంచరు, పోరులోన అరిభీకరమూర్తులు భారతంబ చే
లాంచ రుచి ప్రతీకలు భళా! మన సంస్కృతి సంస్తుతంబగున్‌'

´వర్ణన: పృచ్ఛకుడు తన ఇష్టం వచ్చిన అంశాన్ని ఇచ్చి దాన్ని తాను కోరిన ఛందంలో వర్ణించమంటాడు. ఉదాహరణకు... ఒక సభలో విజయవాడ అద్దెకొంపల అగచాట్లను వర్ణించమంటే అవధాని ఆ కష్టాలను కళ్లకు కట్టిన తీరిది...

దొరికియు చావదాయెు యెుక త్రోవను గొంప లభించెనేని సంబరపడరాదు చుట్టములు పక్కములద్దరి చేరరాదు బా పురెతన జీతమందు దృణవో పణవో మిగులంగనింటియో
నరునకునద్దె గట్టవలె నారకమౌపడునద్దె కొంపలన్‌

ఆశుకవిత్వం: ఇది ప్రజలను విశేషంగా ఆకర్షించే ప్రక్రియ. అగ్గిపుల్ల నుంచి అంతరిక్షం వరకూ దేనిమీదైనా ఆశువుగా పద్యవో దండకవో చెప్పమంటారు పృచ్ఛకులు. అవధాని చతురత, ధార ఇక్కడ ప్రదర్శించాల్సి ఉంటుంది.

న్యస్తాక్షరి: దీనిలో పృచ్ఛకుడు తన ఇష్టానుసారం అక్షరాలను ఇచ్చి అవి పద్యంలో ఏ లైనులో ఎన్నో అక్షరంగా రావాలో చెప్తాడు. అవధాని వాటన్నిటిని గుర్తుంచుకుని పృచ్ఛకుడు కోరిన ఇతివృత్తంలో ఇచ్చిన అక్షరాలను కోరిన చోట ఉంచుతూ పద్యం చెప్పాల్సి ఉంటుంది. ఉదాహరణకు... ఒకటో పాదంలో 11వ అక్షరంగా 'ట్మ' రావాలని కోరితే అవధాని అలా చెప్పి తీరాల్సిందే.

నిర్దిష్టాక్షరి: అనగా నిర్దేశించబడిన అక్షరాలుగలదని అర్థం. దీనిలో 32 గళ్లుంటాయి. పృచ్ఛకుడు బేసిస్థానాల్లోగాని, సరిస్థానాల్లోగాని ఇష్టానుసారం అక్షరాలను రాసిస్తాడు. అవధాని మిగిలిన ఖాళీలను పూరించి కోరిన దేవతా స్తుతిని పూర్తిచేస్తాడు.

పుష్పగణనం: అవధానం జరుగుతుండగా అవధాని వీపునకు తగిలేలా అప్పుడప్పుడూ పూలు విసురుతుంటారు. ఆయన ఆ పూల సంఖ్యను లెక్కించి వెుత్తం ఎన్నిపూలు విసిరారో చివర్లో చెప్పాల్సి ఉంటుంది. ఘంటా గణనం కూడా ఇలాంటిదే. అవధానం జరుగుతుండగా వెనకాల ఒకరు గంట కొడుతుంటారు. వెుత్తం ఎన్ని గంటలు కొట్టారో అవధాని చెప్పాలి.

అప్రస్తుత ప్రసంగం: అవధాని ఏకాగ్రతను చెడగొట్టేందుకు అప్రస్తుత ప్రసంగి చేయని ప్రయత్నం ఉండదు. ఒక సభలో ఒకాయన ''అవధానిగారూ భర్త భోజనం చేస్తున్నాడు, భార్య వడ్డిస్తోంది. భర్త 'పశువ' అన్నాడు. భార్య నవ్వుతూ 'కోతి' అంది. వారి మాటల్లో ఆంతర్యమేమిటి'' అని అడిగారు. దానికి అవధాని... 'పళ్లెం నిండా శుభ్రంగా వడ్డించవే' అని భర్త అంటే 'కోరినంత తినండి' అని భార్య జవాబిచ్చింది... అని చెప్పారు. మరోసారి... ద్విసహస్రావధాని మాడుగుల నాగఫణిశర్మను ఒక అప్రస్తుత ప్రసంగి... 'అయ్యా వ్యవసాయ శాఖలో పనిచేసే భర్త, కుటుంబ నియంత్రణ శాఖలో పనిచేసే భార్య... వారి సంభాషణ ఎలా ఉంటుందో చెబుతారా' అని అడిగారు. దానికి మాడుగుల... ''భర్త 'గ్రోవోర్‌... గ్రోవోర్‌...' అంటుంటే, 'భార్య నోవోర్‌... నోవోర్‌...' అంటుంది'' అని సభలో నవ్వులు పూయించారు. ఇలా... క్షణాల్లో అవతలి వారి ఛలోక్తులూ చెణుకులకు తడుము కోకుండా సమాధానం చెప్పగలిగితేనే సభ శోభిస్తుంది. ఎందుకంటే... పద్యాలూ ఛందస్సుల గురించి అస్సలు తెలియని సామాన్యులను ఆకట్టుకునేది ఈ అప్రస్తుత ప్రసంగమే.

ఇవి కొన్ని ప్రక్రియలు మాత్రమే. ఇంకా... వ్యస్తాక్షరి, కావ్యోక్తి, పురాణపాఠం, సహపఠనం, శాస్త్రార్థం, ఇచ్ఛాంక శ్లోకం... ఇలా అవధాని ప్రతిభను అన్ని విధాలా కఠిన పరీక్షకు గురిచేసే అంశాలు అష్టావధానంలోనే ఉన్నాయి. ఇందులో మళ్లీ ఇటీవల వచ్చిన వినూత్న ప్రక్రియ గుణితాష్టావధానం. అంటే... అంశాల సంఖ్య ఎనిమిదే కానీ పృచ్చకుల సంఖ్య మాత్రం పదహారు, ఇరవైనాలుగు ఇలా రెట్టింపవుతూ ఉంటుంది. ఎంతమంది ఉద్దండ పండితులు ఎదురుగా ఉన్నా ఇసుమంతైనా తొణక్కుండా రసగంగా ప్రవాహాలు పొంగిస్తారు అవధానులు.

అడిగిన పద్యాలు చెప్పడంతోనే అవధానం పూర్తయిపోదు. చివర్లో 'ధారణ' లేని అవధానం రక్తి కట్టదంటారు పండితులు. అన్ని రోజులూ చెప్పిన పద్యాలను అవధాని కార్యక్రమం చివర్లో మరోసారి చెప్పాల్సి ఉంటుంది. అదే సిసలు పరీక్ష. మేడసాని వోహన్‌, గరికపాటి నరసింహారావు, రాళ్లబండి కవితా ప్రసాద్‌, కడిమిళ్ల, వద్దిపర్తి వంటి కొద్ది మంది అవధానులు తప్ప ఇటీవలి కాలంలో ధారణ ప్రక్రియను దాటవేస్తున్న వారే ఎక్కువ.

ఔరా!
ఇక్కడో పోలిక అవసరం. అదేంటంటే... ప్రపంచంలోనే అతిపెద్ద కంప్యూటర్‌ సామర్థ్యం కోటికోట్ల బైట్లు(10 తర్వాత 12 సున్నాలు). కానీ... 10 తర్వాత 8,432 సున్నాలు ఉంచితే ఎంత అవుతుందో అన్నిబైట్ల సమాచారం ఒక్క మనిషి మెదడులో నిల్వచేయవచ్చని బ్రెయిన్‌ అండ్‌ మైండ్‌ జర్నల్‌వారు లెక్క కట్టారు. అంత స్థాయిలో వినియోగించుకుంటారో లేదో తెలియకపోయినా... సాధారణ మనిషి కన్నా అద్భుతమైన ధారణ శక్తి అవధానులకు ఉంటుందనేది నిర్వివాదాంశం. ఎందుకంటే...అవధానికి 18 పురాణాలూ సంస్కృత, తెలుగు కావ్యాలూ నోటికి రావాలి. అంటే కొన్ని లక్షల పద్యాలు కంఠస్థం అయి ఉండాలి. అక్కడితో అయిపోదు! వాటిని సందర్భానుసారం ఉపయోగించగలిగే సమయస్ఫూర్తి ఉండాలి. సామెతలూ జాతీయాలూ అలవోకగా తాను చెప్పాల్సిన ఇతివృత్తంలోకి జొప్పించగలిగే చాతుర్యం ఉండాలి. ఇవన్నీ అవలీలగా చేసే అవధానుల మస్తిష్కశక్తి మహాద్భుతం కాక మరేమిటి!

- శ్రీకాంత్‌ బక్షి, న్యూస్‌టుడే, హైదరాబాద్‌

రకాలెన్నో...
ఎవరైనా ఒకటికి మించి పనులు చేస్తుంటే 'అష్టావధానం చేస్తున్నాడు' అనడం పరిపాటిగా మారింది. అంటే... అష్టావధానం, శతావధానం అన్న పదాలు ఏ స్థాయిలో తెలుగు నుడికారాలుగా స్థిరపడిపోయాయో అర్థమవుతుంది. ఆ రెండే కాదు ఇంకా అవధానాలలో చాలా రకాలు ఉన్నాయి. ముఖ్యంగా అవధానాలను వేదసంబంధ, సాహిత్య, సాహిత్యేతర అవధానాలుగా వర్గీకరించవచ్చు.
వేదసంబంధ అవధానాలు: స్వరావధానం, అక్షరావధానం.
సాహిత్య అవధానాలు: అష్టావధానం, శతావధానం, సహస్రావధానం... ఇలా 20దాకా ఉన్నాయి.
సాహిత్యేతర అవధానాలు: శతకలశావధానం(ఇది చాలా సునిశితమైన విద్య. నూరు రాగి చెంబులలో నీళ్లు పోసి ఒక్కోదాన్నీ కొట్టినప్పుడు వేర్వేరు శబ్దాలు వస్తాయి. వాటిని అవధాని గుర్తుపెట్టుకుని ఏ చెంబుని కొట్టారో చెప్పాలి), శబ్దావధానం(నూరు వస్తువులను కొట్టగా వచ్చే శబ్దాలను అవధాని విని గుర్తుంచుకుంటాడు. ఆ తర్వాత... కళ్లకు గంతలు కట్టుకుని శబ్దాన్ని బట్టి ఏ వస్తువును కొట్టారో చెప్తాడు). రామాయణ, భగవద్గీత అవధానాలు కూడా సాహిత్యేతర అవధానాల కిందకే వస్తాయి. ఇవన్నీ ధారణ సంబంధమైనవి. అంటే ఒకసారి చదివి లేదా విని గుర్తుంచుకోవడం ద్వారా మళ్లీ చెప్పేవి.
సాంకేతికావధానాలు: నేత్రావధానం(ఇందులో ఇద్దరు అవధానులు ఎదురెదురుగా కూర్చుని ఉంటారు. పృచ్ఛకులు వెుదటి అవధానికి ఒక కాగితంపై విషయం రాసిస్తారు. అతను దానిని చదివి రెండవ అవధానికి తన కనుసైగల ద్వారా చెప్పాలి. దాన్ని ఆయన అర్థం చేసుకుని బయటకు చదవాలి. ఇలా చేయడానికి ఆ జంట తెలుగులో ప్రతి అక్షరానికీ ఒక్కో గుర్తును పెట్టుకుంటారు. తిరుపతి కవులు, కొప్పరపు కవులు తదితరులు ఈ నేత్రావధానంలో సిద్దహస్తులు. కళ్లతో కాకుండా బొటనవేలితో భావాలను చెప్పితే అది అంగుష్టావధానం, పిడికిలితో చేస్తే అక్షరముష్టికావధానం), ఇలాంటివే... పుష్పావధానం, ఘంటావధానం, ఖడ్గావధానం, గమనావధానం... వెుత్తం 13 దాకా ఉన్నాయి. ఇలాంటి అవధానాలను చేయడానికి జంట అవధానులు తప్పనిసరి. అది ఆ ఇద్దరికి మాత్రమే సాధ్యం అవుతుంది. వారిలో ఎవరు లేకపోయినా రెండోవారు మరొకరితో కలిసి చేయలేరు.
శాస్త్ర సంబంధ అవధానాలు: గణితావధానం, జ్యోతిషావధానం, వైద్యావధానం, అక్షరగణితావధానం
కళా సంబంధ అవధానాలు: చిత్రకళావధానం(పృచ్ఛకులు గీసిన పిచ్చిగీతను వారు కోరిన బొమ్మగా మార్చడం, వారి సంతకంతోనే వారి బొమ్మను గీయడం, ఒకబొమ్మలో కొన్ని భాగాలు చెరిపేస్తే దానిని మరో బొమ్మగా గీయడం వంటి అంశాలుంటాయి), నాట్యావధానం, సంగీతాష్టావధానం, చతురంగావధానం, ధ్వన్యవధానం.

నిషేధాక్షరి కష్టం!
'అవధానం ఎవరి దగ్గరా నేర్చుకుని చేయగలిగే ప్రక్రియ కాదు. అది స్వతఃసిద్ధంగా రావాలి. లేదా... కొంత సహజశక్తి ఉన్నప్పుడు గురువును ఆశ్రయిస్తే ఫలితం ఉండొచ్చు' అంటారు ప్రముఖ అవధాని మేడసాని వోహన్‌. ఇటీవలే... నెల రోజుల్లో పంచసహస్రావధానం నిర్వహించి సాహితీ చరిత్రలో అపూర్వ ఘట్టాన్ని సాక్షాత్కరింపజేసిన మేడసాని అన్నమాచార్య ప్రాజెక్టు డైరెక్టర్‌ కూడా. ఐదువేలకు పైగా సమస్యలను పూరించి పండిత పామరుల ప్రశంసలందుకున్న మేడసానికి పద్యం మీద అనురక్తి ఎలా కలిగిందంటే...

సముద్రంలో నాలుగైదు అలల తర్వాత పోతు అల అని ఒకటి వస్తుంది. అవధాని పద్యం చెప్పడం వెుదలు పెడితే నాలుగో పాదం ముగిసేదాకా అదేస్థాయిలో ఉంటుంది. ఆగాలన్నా ఆ ధార ఆగదు. పృచ్ఛకుడు సమస్య ఇవ్వగానే ఏ ఛందస్సులో ఎలా చెప్పాలీ అనేది యతిప్రాసలతో సహా మనసులో మెదులుతుంది. ఆశువుగా అలవోకగా నోటివెంట పద్యం వెలువడుతుంది. అయితే... అవధానుల్ని బాగా ఇబ్బంది పెట్టేదీ వారిని ముప్పతిప్పలు పెట్టడానికి పృచ్ఛకులకు అవకాశం ఇచ్చేదీ నిషేధాక్షరి అంశమే. ఈ ప్రక్రియలో పద్యం చెప్పేటప్పుడు అవతలివారికి మనం అనుసరిస్తున్న టెక్నిక్‌ చివరిదాకా తెలియనివ్వకూడదు. అప్పుడే నిషేధాక్షరి రక్తికడుతుంది. ఏదేమైనా... అవధాన ప్రక్రియ వెుత్తం ఏకాగ్రత పైనే ఆధారపడి ఉంది. ధ్యానంతోనే ఏకాగ్రత సాధ్యం.

ఇక, నా వ్యక్తిగత విషయానికొస్తే... చిత్తూరు జిల్లా చంద్రగిరి మండలంలోని నడిమిపల్లి మా స్వగ్రామం. 1954 ఏప్రిల్‌19 నా జన్మదినం. ఇద్దరు అక్కలు, ఒక అన్నయ్య. అందరిలోకీ నేనే చిన్నవాడిని. మాదో మధ్యతరగతి వ్యవసాయ కుటుంబం. నాకు అక్షరాభ్యాసం కాక ముందే నాలుగేళ్ల వయసప్పుడు మావాళ్లు నన్ను ఓ వీధిబడిలో కూచోబెట్టేవారు. మిగతాపిల్లలకు చెప్తుంటే విని, చూసి అక్షరాలూ అంకెలు రాసేవాణ్ని. అది చూసి గురువుగారే ఆశ్చర్యపోయారు. నాలుగైదు తరగతులకు వచ్చేసరికి శతకసాహిత్యం మీద ఆసక్తి కలిగింది. అలా తెలుగు మీద మమకారం పెరిగింది. ఏ శతకమైనా కఠిన పద్యాలైనా ఇట్టే నోటికొచ్చేవి. కానీ... ఏడో తరగతి చదువుతున్నప్పుడు ఒకసారి నేను తీవ్ర అనారోగ్యానికి గురై కోమాలోకి వెళ్లిపోయాను. ఆస్పత్రికి తీసుకువెళ్తే డాక్టర్లు రెండు రోజులు ఉంచి, పరిస్థితి చేయి దాటిపోయిందని ఇంటికి పంపించేశారు. ఆ తర్వాత... ఎవరో చెప్పగా విని మానాన్న నన్ను అవధూత శివానంద మౌనస్వామి దగ్గరకు తీసుకువెళ్లారు. 14ఏళ్ల మౌనవ్రతంలో ఉన్నారాయన. నేను త్వరలోనే బాగవుతానని పలకమీద రాసి చూపించారు. ఆయన ఆశీర్వాద బలంతోనే నేను మళ్లీ మామూలు మనిషినయ్యాను. ధ్యానం చేయడం ద్వారా ఏకాగ్రత పెరుగుతుందనీ కాబట్టి రోజూ ధ్యానం చేయమనీ చెప్పారాయన. ఈ రోజుకూ ఆయన మాట తూచా తప్పకుండా పాటిస్తాను. ధ్యానం వల్ల నాలో చాలా మార్పులు వచ్చాయి. పద్యాలూ, శతకాలూ ఏవైనా ఒక్కసారి వినగానే వచ్చేసేవి. ఛందస్సు అంటే ఏమిటో తెలియక ముందే... నా నోటివెంట పద్యాలు అలవోకగా వచ్చేవి. అలా నాకు తెలియకుండానే ఛందోబద్దంగా పద్యాలు చెప్తుంటే విని స్కూల్లో ఉపాధ్యాయులే పృచ్ఛకులుగా మారి నాతో అవధానం చేయించారు. పదోతరగతి చదువుతుండగా నేను చేసిన వెుట్టవెుదటి అవధానం అది. ఆ తర్వాత... ఇంటర్‌ చదువుతున్నప్పుడు తిరుపతిలో అవధానం చేస్తుండగా అప్పటి తితిదే కార్యనిర్వహణాధికారి పి.వి.ఆర్‌.కె.ప్రసాద్‌ 'ఈ అబ్బాయి ఎప్పుడు కోరితే అప్పుడు తితిదేలో ఉద్యోగం ఇస్తామ'ని అక్కడికక్కడే ప్రకటించారు. ఎమ్మే(తెలుగు) పూర్తయ్యాక అన్నమాచార్య కీర్తనలపై పి.హెచ్‌డి వెుదలుపెట్టాను. నా పరిశోధన పూర్తికాకముందే తితిదే వారి అన్నమాచార్య ప్రాజెక్టులో రీసెర్చి అసిస్టెంట్‌గా ఉద్యోగం వచ్చింది. నా ఉద్యోగ దరఖాస్తుపై పి.వి.ఆర్‌.కె. గారు సంతకం పెట్టిన క్షణాలు... నా జీవితంలో అత్యంత ఆనందదాయకమైనవి. ఇప్పుడు నాకు ఇద్దరు పిల్లలు. అమ్మాయి మెడిసిన్‌ చేస్తోంది. అబ్బాయి తొమ్మిదో తరగతి చదువుతున్నాడు. వాడూ పద్యాలు చెప్పగలడు. బాగా అభ్యాసం చేస్తే అవధానాలు కూడా చేయగలడు. కానీ వాడికా ఉద్దేశం లేదు. నా పిల్లలకే కాదు, చదువుకునే వారెవరికైనా నేను చెప్పేదొక్కటే... ఎంచుకున్నది ఏ రంగమైనా దానిపై అంకితభావం ఉండాలి. పట్టుదలకు ఏకాగ్రత తోడైతే ఎంతటి ఉన్నత శిఖరాలనైనా అధిరోహించవచ్చు. ఇక... ధ్యానం మన సంస్కృతి మనకిచ్చిన జ్ఞానసాధనం. దానివల్ల ఎంతటి ఒత్తిడినైనా తట్టుకుని విజయం సాధించే ఆత్మవిశ్వాసం, ఏకాగ్రత సొంతమవుతాయి. ఏకకాలంలో అనేక విషయాలమీద దృష్టిని కేంద్రీకరించగలిగిన ఏకాగ్రత కూడా మనిషికి సాధ్యమేనని అవధానం నిరూపిస్తోంది కదా. అవధానికి సాధ్యమైనది మీకు మాత్రం ఎందుకు సాధ్యం కాదు... ప్రయత్నించండి!

శత, సహస్రావధానాలు
పేరును బట్టి అష్టావధానమే ముందు పుట్టింది అనుకుంటారు గానీ... అన్నిటికీ పెద్దన్న శతావధానమే. ధార, ధారణ ఉండే అవధానికి శతావధానం నల్లేరు మీద బండి నడకే. ఇందులో నూరుగురు పృచ్ఛకులు ఒకేసారి అవధానికి వారికి నచ్చిన అంశాలు ఇస్తారు. వారందరికీ అడగగానే తొలిపాదం చెప్పాలి. ఇలా వందమందికి తొలిపాదం చెప్పిన తర్వాత రెండో ఆవృతంలో అవధాని పృచ్ఛకుని చూడగానే గుర్తించి రెండో పాదం చెప్పాల్సి ఉంటుంది. ఇలా నాలుగు పాదాలకు నాలుగు ఆవృతాలు ఉంటాయి. ఇదే ప్రక్రియను రెండువందల మందితో చేస్తే ద్విశతావధానమనీ ఐదువందల మందితో చేస్తే పంచశతావధానమనీ అంటారు. వెయ్యిమందితో చేస్తే సహస్రావధానం అంటారు. వెయ్యి మంది పృచ్ఛకులు అడిగిన సమస్యలను పూరించడం ఒక ఎత్తయితే, ఆశువుగా చెప్పిన అన్ని పద్యాలనూ అవధానం చివర్లో అక్షరం పొల్లుపోకుండా వరుస క్రమంలో అప్పచెప్పడం ఎంతకష్టవో... అసలది ఎలా సాధ్యవో అవధానులకే తెలియాలి.

జంటకవులు

అవధానాల్లో జంటకవులది ప్రత్యేక శైలి. ఒక్కరే చేయాల్సిన అవధానాన్ని ఇద్దరు కవులు చేయడం మరింత సులభం అని అనుకుంటాం. కానీ దీనిలో కూడా క్లిష్టత లేకపోలేదు. పద్యంలోని వెుదటిపాదం ఒకాయన చెప్తే రెండో పాదం మరొకాయన అందుకుంటాడు. మూడోపాదం మళ్లీ వెుదటాయన వంతు అయితే నాలుగోపాదంతో రెండో అవధాని ముగిస్తాడు. అలా చేయాలంటే ఇద్దరి ధార, ధారణ, ధోరణి ఒకేలా ఉండాలి. ఇద్దరూ సమాన పాండిత్యం కలిగి ఉండాలి. అలాంటివారిలో ప్రముఖులు... తిరుపతి వేంకట కవులు. అవధాన వైతాళికులుగా పేరొందిన దివాకర్ల తిరుపతి శాస్త్రి, చెళ్లపిళ్ల వేంకట శాస్త్రి జంట అవధానాలకు ఆద్యులు. తెలుగు సాహితీ సుమగంధాలను సామాన్య జనవాహినికి చేరేలా చేసిన ఘనత వీరికే దక్కుతుంది. పామరులు కూడా అవధానాల్ని ఆస్వాదించేలా సాధారణ విషయాలను కూడా మిళితం చేసేవారు. చీపురుపుల్ల నుంచి చిన్నయసూరి వరకూ అన్నీ వీరి అవధానంలో చోటుచేసుకునేవి. వారితో పాటు ప్రత్యేకించి చెప్పుకోవాల్సింది కొప్పరపు సోదరుల (కొప్పరపు వేంకట సుబ్బరాయ కవి, వేంకట రమణ కవి) గురించి. చాలా సందర్భాల్లో తిరుపతి వేంకట కవులను సవాల్‌ చేసి ఎదురు నిల్చిన ప్రతిభ వీరి సొంతం. అడిగిందే తడవుగా అత్యంత వేగంగా అంతే రమ్యంగా పద్యాలు చెప్పడం వీరి ప్రత్యేకత. ఇంకా... వేంకట రామకృష్ణ కవులు, రాజశేఖర వేంకట కవులు, పల్నాటి సోదరులు, దేవుల పల్లి సోదర కవులు(వీరు ముగ్గురు), ఆధునిక జంటకవులుగా పేరొందిన పింగళి లక్ష్మీకాంతం, కాటూరి వెంకటేశ్వరరావు ఇలా చాలా మందే ఉన్నారు. ఇటీవలి కాలంలో... జంటగా సహస్రావధానం చేసి పేరొందిన వారు కడిమిళ్ల వరప్రసాద్‌, కోట లక్ష్మీనరసింహం.

Courtesy: ఈనాడు

*****

కాలిఫోర్నియాలో అష్టావధనం
Ashtavadhanam in Silicon Valley, California

Telugu avadhanam Eenadu march 2006 Andhra Pradesh Andhraite Dravidian discussion

In conversation with రజనేష దోమలపల్లి

Rajnesh Domalpalli, a computer engineer in the US turned film maker making news with his first feature film వనజ (Vanaja), a narrative on the social structure in India. The Telugu film, set in the 1950-60s has bagged several awards including the 'Best Debut Feature' at the 2007 Berlin International Film Festival and the 'Gollapudi Srinivas Memorial Award' 2007. Interesting is the fact that most of the cast of the film has been drawn from the lower and middle class of society and have never faced a camera. Rajnesh spoke to Mythily Ramachandran on his experiences in making his debut film 'Vanaja.'

You mentioned that your maiden film, 'Vanaja' is a narrative on the social structure set in the 1950's- 60's, yet relevant today. Can you please explain?

The film presents the barriers within our rural society. Although there has been some change in attitudes in our rural communities, many issues of then are still relevant now.
In one of the scenes involving a temple, I had asked extras to sit on the steps, arranging them into groups to provide some background activity. To our surprise there was a violent reaction from bystanders, since they belonged to the lower class.

The film has a cast with no background in acting and come from the low/middle class background. Was it not difficult training them?

Yes, most of them belong to Hyderabad's middle and lower-classes. I love working with non-professionals, because of their eagerness to learn. Besides, they carry with them life's experiences. Some were from the labor camps and they came to earn more. But once they began to grapple with the intricacies of acting, they realized that self-expression was a significant opportunity too.

As far as training them was concerned, I had studied under a brilliant instructor at Columbia University, Prof. Lenore DeKoven, whose teachings I was able to draw upon while training my actors. When I first found Mamatha Bhukya (Vanaja) in her school, I wasn't keen on selecting her. I found her hair too short. But I now realize how lucky I am.. She progressed from the basics to what you see on screen today.

And training Mamatha in Kuchipudi?

Srinivas Devarakonda, a disciple of Dr. Vempatti Chinna Satyam started her on basic adavus in March 2004 progressing to jatis and finally to the five items we had choreographed for the film. Shooting commenced in January 2005 and what you see on screen is what Mamatha learnt in ten months.

Which member of the cast do you think rose beyond your expectations?

Every single one. How could I possibly single out anyone?

Now that the film is ready for release, are they back to their former livelihood?

Unfortunately everyone has returned to their old profession. Perhaps some day, alternative films will have a market and more filmmakers will feel comfortable taking in non-professionals. And then, those who have worked in 'Vanaja' will find a role.

How long did it take to work on the film?

I started writing the story at the end of the first semester at Columbia. It was almost done by the end of the fourth..

Any overwhelming moment you wish to share?

We were shooting this scene in which a soothsayer tells Vanaja that she will become a great dancer one day. We were having a difficult time that night. It was late and everyone was exhausted. That night, I suddenly woke up with a start. I realized that we had missed shooting an essential line of the scene. It was, "If I tell you that only Goddess Parvati will match you in dance, what you will give me?" We re-shot the scene the next day, feeling grateful to the powers that be.

What prompted you to quit your job in the Silicon Valley in California?

While doing my engineering at IIT, I used to write short stories. I also learnt Carnatic music around the same time. Photography came a bit later when I could afford a good camera in the US. Add acting to this and you have most of the essentials of filmmaking.
I enjoyed my work no doubt, but it was only when I did a few courses in creative writing at a local community college in California, I realized that I had to make the switch. I set my heart on Columbia University because of its stylistic emphasis on the screenplay. Since I lacked a film background, I knew I was against heavy odds. So I did courses in acting, art history, voice control, elements of design, photography and writing before applying to Columbia University in 2001. I graduated with 'Vanaja' in 2006.

One of your stories, 'Dowry' has been broadcast by BBC. Any other story that has won recognition?

Yes, 'Dowry' was broadcast by BBC's World Service in Sept 1984 and Aug 1989. Another story, 'Akka' was a finalist in BBC's International Short Story Competition 2001.

What about your other interest, Carnatic music?

I learnt to play the veena at IIT Mumbai from Radha Srisailam, my professor's wife. In the US, I studied vocal from Jayashree Varadarajan in California. M.S. Subbulakshmi is my favorite.

How supportive has your family been?

Both my parents are very supportive, although my father was very concerned in the beginning about my switch from computer engineering. My mother is the pillar I lean on.

The film has received quite a many awards. Tell us about it.

The major award was the 'Best Debut Feature' at the 2007 Berlin international film festival. The others include, 'Best Narrative Feature' at the 2006 IAAC, New York; 'Special International Jury Prize' at the 2007 Cairo Children's film festival; Gollapudi Srinivas Memorial Award 2007; 'Faculty Select Screenplay' at Columbia University; and a 'special mention', at the 2006 Hampton's international film festival.

Who is your favorite actor?

I don't have a favorite actor. But I admire Satyajit Ray for his lyrical style and socially relevant subjects as in 'Pather Panchali.' I also admire John Cassavetes' and his films especially, 'Woman under the Influence.' I love Zhang Yimou for his visual mastery. I enjoyed Emir Kusturica's 'Underground.'

What relaxes you after work?

The company of friends.

Courtesy: NowRunning

A German delegation in AP

BHADRACHALAM: For the German delegation from Altlandsburg town, the route to Telugu-German friendship is through the lip-smacking and taste bud-tickling Telugu delicacies.

The tangy and spicy Telugu culinary repertoire, which includes Gongura chutney, prawn curries and fish preparations, is making these Germans want more.

"Telugu food is simply amazing. It's very tasty. I like the non-vegetarian dishes more", said Altlandsburg Lions Club president Andreas Rojenberg. "We tasted Telugu food at Bhavani Islands near Vijayawada"

"The food was delectably tasty", said Red Cross Society general secretary Frank Langish. The lunch and dinner are okay for them. However, Telugu tiffins are a big No No for this German team led by the thirdtime Mayor of Altlandsburg and a Telugu expatriate Gujjula Ravinder Reddy.

On a study-cum-participatory service tour to Andhra Pradesh, where Reddy has taken up tsunami and cyclone relief work, this nine-member team is also worried about high pesticide and chemical fertiliser content in Indian vegetables.

"Our agricultural produce is cultivated through organic farming and is low on synthetic chemical pesticides and fertilisers," said team members Angelica and Gaby.

The team members also visited the Bhadrachalam Rama temple on Tuesday and watched the temple rituals and special poojas with lot of interest. They also enquired about the epic tale of Ramayana from the Vedic scholars present at the temple. Gujjula Ravinder Reddy, their Mayor, was their interlocutor.

Courtesy: NewIndPress

U G Krishnamurti an enigma

Bangalore, March 24: U G Krishnamurti was an enigma who defied all classifications - a philosopher, a non-guru or guru and is described as "subversive and revolutionary and totally fearless."

UG, as he was lovingly called by his friends and admirers all over the world, blasted all spiritual discourses as "poppycock" and thrashed the spiritual masters as "misguided fools."

"A messiah is the one who leaves a mess behind him in the world." "Religions have promised roses but you end up with only thorns," were among the quotable quotes of UG who also detested being called an enlightened man.

"People call me an "enlightened man-- I detest that term -- they can`t find any other word to describe the way I am functioning," he would say. "At the same time, I would point out that there is no such thing as enlightenment at all."

Born into a Telugu-speaking Brahmin family on July 9, 1918 in the coastal town of Masulipatam in Andhra Pradesh, UG lost his mother when he was seven days old and was brought up by his maternal grandfather, a noted, wealthy lawyer and a prominent member of the Theosophical Society.

UG grew up in a peculiar milieu of theosophy and orthodox Hindu religious beliefs and practices.

After schooling in Gudivada town, he did his B.A. Honours course in philosophy and psychology at Madras University. "Where is this mind these chaps have been talking about," he once asked his psychology teacher when hardly 20 years.

Between 14 and 21 years of age, he spent seven years off and on with Swami Sivananda in Rishikesh, practising yoga and meditation but questioned the validity of the various mystical visions and experiences.

When he was 21 years old, UG met Sri Ramana Maharshi and asked him "this thing called Moksha, can you give it to me". "I can give it but can you take it," Ramana said, a reply that set him up on a relentless search for truth that ended at the age of 49.

UG joined Theosophical Society as a lecturer and gave talks on theosophy in the country and European nations. He met J Krishnamurti, known as an unconventional spiritual teacher, and fiercely discussed spiritual matters but he later rejected JK`s philosophy, calling it a "bogus chartered journey."

During this period, he also underwent a mystical experience what he sometimes described as "a death experience." But he brushed it all aside and moved on.

UG moved to America with his family for medical treatment of his son`s polio condition in 1955 and took to lecturing for a fee to meet the expenses. At the end of the second year, he lost interest in lecturing and 17 years of his marriage ended.

After aimless wanderings in London and Paris, he landed in Geneva and found a refuge in Valentine De Kerven`s chalet in Saanen. It was a prelude to his "clinical death" on his 49th birthday in 1967 and for seven days, seven bewildering physical changes took place and he landed in what he called the "natural state".

UG usually stayed with his friends or in small rented apartments but never stayed in one place for more than six months. He would say he had "no message for mankind" but thousands the world over would flock to listen to his "anti-teaching."

His first book, "The Mystique of Enlightenment", put together by Rodney Arms, appeared in 1982.

UG rejected the notion of soul or atman and declared that our search for permanence was the cause of our suffering.

"He was well known for striking down not only the edifices we have so carefully built in our minds but the foundations of human thought as a whole. UG was truly enigmatic, subversive and revolutionary, and totally fearless," UG`s friends and admirers say.

Courtesy: Zee News

Immigrant Entrepreneur - Sai Gundavelli

Interview with silicon valley entrepreneur Sai Gundavelli


Keywords: Telugu Andhra Pradesh Hyderabad Andhraite Silicon Valley Bay Area

ఉగాది శుభాకాంక్షలు

విరబూసే మల్లెల పరిమళం
వేలాడే మామిడి తోరణం
కుహు కుహు అని కూసే కోయిలలు
కొత్త వత్సరానికి పలికే స్వాగతాలు
గతం విడిచిన అనుభవాలు
జ్ఞాపకం ఉంచుకొనే విషయాలు
కొత్తదనాన్ని ఆహ్వానించే వే ళ
చేసుకునే బాసలు
చెప్పుకునే తీపి కబుర్లు
ఉగాది పచ్చడి రుచిలో సర్వ అనుభూతులు
వెరసి కలిసే వే ళ
సర్వజిత్ సంవత్సర శుభాకాంక్షలు......


Wishing Everyone a Happy and Prosperous Telugu New Year's Day Sarvajit UGADI

Temple of Knowledge continues to flourish

KADAPA: From time immemorial a library is considered as storehouse of information.

Name a topic and a reference to it will be available at these temples of knowledge.

There are some libraries, which stand as a memorial to great deeds of some great people and one such library is CP Brown Library in Kadapa. Brown's contribution to Telugu literature is immense and he was responsible for not only bringing out Telugu Dictionary but was also responsible for conserving Yogi Vemana literary works and several precious manuscripts of Telugu literature.

But, the man behind CP Brown Library, now considered as an important land mark in Kadapa is Janumadhi Hanumathsastry, a noted scholar and academician.

It was his relentless struggle that saw the emergence of CP Brown Memorial Trust, which is behind the development of CP Brown Library. In 1976, noted literary personality Arudra identified the place in Kadapa, where CP Brown used to live and work. A suggestion was made to the then collector of Kadapa P L Sanjeeva Reddy for setting up a library in memory of CP Brown, but only after a decade, that is in 1986, the first foundation for the library was made. CP Brown Memorial Trust with C R Sampath Kumar as its president and Janumandhi Hanumathsastry as secretary was formed. District Collector was its chief patron.

CP Brown had sold the estate in Kadapa, when he left the country and returned to London. Later it came into possession of C R Krishna Swamy, father of C R Sampath Kumar. Sampath Kumar donated 20 cents of the 15 acre land to the trust for setting up the library.

The then collector J Hari Narayana sanctioned Rs 3.5 lakh for the construction of the library, while leading lawyer and president of Kadapa Town Development Association G Krishnamurth y donated Rs 43,000. Chandana Khan, A K Farad and other bureaucrats, who worked in Kadapa also donated for the cause. School students in Kadapa and Proddatur had donated Rs 25,000.

But it was the contribution of Rs 10 by a casual labourer in Bastar district of Madhya Pradesh, which stands out. Inspired by an article written in �Andhra Prabha� weekly by Janumadhi, he had made the donation. On January 2, 1987, foundation stone for CP Brown Library was laid and the construction was completed in 1995. Prominent freedom fighter Vavilala Gopalakrishnaiah in presence of the then Chief Minister N Chandrababu Naidu inaugurated the library.

Several scholars and academicians in the country had donated valuable books to the library. Collections in the library include works of G Krishna Murthy, Aurobindo, books on Buddhism, Vivekananda, Ramakrishna Paramahamsa. Not only of literature, but books on engineering and medicines have also found place in the shelves of CP Brown library.

It has 32 rarest books, which were microfilmed by American Library Congress. They are not available elsewhere in the world.

The three volumes of original manuscripts of CP Brown Telugu dictionary, 60 books on Vemana literature, orginal handwritten manuscripts of Puttaparthi Narayanacharyulu, Janamanchi Sheshadri Sharma, Diwakarla Venkatavadhani and others are also among the collections of the library.

On Sunday, the library has 32,000 books, one of the best collection in the State. In 2005, CP Brown Library was handed over to the State Government and Sri Venkateswara University and later Yogi Vemana University were entrusted with the task of maintaining it continues to flourish CP Brown Library in Kadapa Janumadhi Hanumathsastry.

Courtesy: NewIndPress

Coimbatore : Plans to celebrate a vibrate Ugadi

COIMBATORE: The World Telugu Federation (WTF), Coimbatore Region, and Telugu Samithi, Coimbatore, will celebrate Ugadi here on Monday and Tuesday with a number of programmes.

This was announced by the Vice-Chairman of the federation, ASN Murthy, when speaking to presspersons here on Saturday.

Main programme

He said that the main programme on the evening of Tuesday would start off with the traditional పంచాంగ శ్రావణం (Panchanga Sravanam) to be followed by the గేయధార సాయి కృష్ణ యచేంద్ర (Geyadhaara Sai Krishna Yachendra).

The formal programme during the celebrations would be presided over by V.L. Indira Dutt, President of the federation and also the Chairperson of the Women's Entrepreneur Wing, SAARC.

Chief guest

The chief guest at the celebrations would be Rajshree Pathy, Chairperson and Managing Director of Rajshree Sugars and Chemicals Limited.

The guest of honour would be film producer Aswani Dutt.

A host of other dignitaries were also expected to attend.

The grand finale would be the `Tirupathi Vaibhavam'.

Ballet

This was a dance ballet to be performed by 50 artistes of the Sangeetha Nrithya Kalasala of Thirumala Tirupathi Devasthanam that would depict the history of Tirumala and a variety of `poojas' performed at the temple.

Chapters

The federation that had chapters in all the countries worked for the promotion of Telugu literature and culture.

It also provided economical assistance and training to artistes and artisans who practiced the folk arts.

Fair

To give a boost to such artisans and to give the local people a whiff of the flavour of Andhra Pradesh, the federation had planned a two-day fair as well, as part of the celebrations.

This would be held at the Ramakrishna Kalyana Mandapam.

A number of stalls containing handicrafts, jewellery and food from the State would be displayed.

The exhibition that would be open to the public from Monday would display wares from all parts of Andhra Pradesh.

Courtesy: The Hindu

Nellore : Cultural events lined up for Ugadi

`Kavi Sammelanam' to be highlight of the celebrations

NELLORE: The District Culture Department, along with the Government Music and Dance School, will organise `Sarvajit' Ugadi festival here on Monday at Sri Venkateswara Kasturba Kalakshetram.

The Ugadi festivities would commence with Nadaswaram at 9 a.m followed by పూర్ణకుంభం (Purnakumbham) at 9.15 a.m and పంచాంగ శ్రావణం (Panchanga Sravanam) by Sri Purnananda Sastry at 9.25 a.m.

A కవి సమ్మేలనం (Kavi Sammelanam) will also be organised at 10 a.m, according to District Collector M. Ravi Chandra.

Noted poets Perugu Ramakrishna, Eduru Sudhakar, Madduru Srinivasulu, Chinni Narayana Rao, Shiekh Khader Sharief, Anuradha Ramakrishna, Vanjavaka Satish Kumar, I. Ramaswami, Chiramana Venkataramanaiah, Pelluri Sunil, Chiranjeevi and Dr. D. L. Suhasini will participate in the Kavi Sammelanam. Later, the District Collector will present Ugadi awards and pensions to elderly artistes.

Noted speaker Amruthavakkula Seshu Kumar will deliver a lecture on `Mudduloleku Basha Ma Telugu Basha' at 11. 25 a.m. The celebrations will end with cultural programmes, which will be conducted by the Government Music and Dance school.

Meanwhile, Nellore Rachaytala Sangham (Nerasam) will also conduct Hasya and Ugadi Kavi Sammelanam at IMA Hall at Saraswati Nagar from 5 p.m.

he Hasya Kavi Sammelanam will be conducted Mr. Ramakrishna while Ugadi Kavi Sammelanam will be conducted by Aluru Siromani Sarma, Pathuri Annapurna, Eturi Nagendra Rao and Ethakota Subba Rao.

Courtesy: The Hindu

TN leaders greet people on Ugadi

Chennai, March. 18 (PTI): Tamil Nadu Governor Surjit Singh Barnala, Chief Minister M Karunanidhi and AIADMK supremo Jayalalithaa today greeted the people on the eve of Ugadi, marking the New Year for Telugu and Kannada people.

"May the new year usher in peace, prosperity and mutual affinity among the people and pave the way for the economic growth and development of our nation," the Governor said in his message.

In his message,Karunanidhi said the Telugu people had integrated with Tamil Nadu people and living amicably for several centuries.

Tamil poet Subramania Bharathi had described Telugu as a beautiful language, he said and extended his heartfelt greetings for the Telugu speaking people.

Jayalalithaa said Telugu New Year's Day was not only the beginning of a new year, but also the beginning of summer.

Telugu and Kannada speaking people were living in harmony with Tamil people for several centuries, she said, adding such harmony should prosper in all States.

Courtesy: The Hindu

Kala Ratna awards for 7 eminent persons

Chief Minister Y.S. Rjasekhara Reddy to present the awards on Ugadi day

HYDERABAD: Kala Ratna awards will be presented to seven eminent persons chosen from different fields by Chief Minister Y. S. Rajasekhara Reddy marking `Sarwajit' Ugadi, Telugu New Year's Day at a function in Ravindra Bharati here on Monday.

The awardees are బలంథ్రపు రజనికాంత రావు (Balanthrapu Rajanikantha Rao) (music), రావూరి భరద్వాజ (Ravuri Bharadwaja) and ఎం.ఎస్.రెడ్డి (M.S. Reddy) (literature), దీపికా రెడ్డి (Deepika Reddy) (Kuchipudi dance), చంద్ర (Chandra) (painting), గణపతి స్థాపతి (Ganapathi Sthapathi) (sculpture), and చిందు నీలమ్మ (Chindu Neelamma) (folk arts).

Chairman of the State Cultural Council Dharmavarapu Subrahmanyam said here on Saturday that the traditional పంచాంగ శ్రావణం (panchanga sravanam) would be performed by C. V. B. Subrahmanyam, Professor and Dean of Potti Sriramulu Telugu University, this year. Release of వ్యవసాయ పంచాంగం (vyavasaya panchangam), felicitation to Vedic scholars and presentation of Ugadi purasakarams would follow.

Kala Ratna awards, which were described as State-level Padma awards by the Chief Minister last year, would carry a swan replica, a citation, a shawl and Rs. 30,000 in cash. A committee comprising Mr. Dharmavarapu Subrahmanyam, cultural affairs director R. V. Prasada Raju (Rallabandi Kavitha Prasad) and senior journalist Pothuri Venkateswara Rao had finalised the award winners.

Courtesy: The Hindu

Gollapudi Srinivas Award announced

Rajanesh Domalapalli chosen for his Telugu film `Vanaja'

THE JURY: (From left) Gollapudi Maruthi Rao, Singeetham Srinivasa Rao and Govind Nihalani at the conference in Chennai on Friday. — Photo: S.S. Kumar

CHENNAI: రజనేష్ దోమలపల్లి (Rajanesh Domalapalli) has been chosen for the `Gollapudi Srinivas National Award 2006' for his debut Telugu film వనజ (Vanaja).

Announcing the award at a press conference here on Friday, Gollapudi Maruthi Rao, managing trustee, Gollapudi Srinivas Memorial Foundation, said the film was selected from 17 nominations across the country in several languages including Marathi, Malayalam, Hindi and Tamil. This year, a film made in Sonpa, a dialect of Arunachal Pradesh without a script, was also received for nomination.

Terming it as a richly deserved award, he said several factors, such as realistic and impeccable casting and music of the film, bagged the award for Mr. Domalapalli.

Govind Nihalani, director and jury member, appreciated the directors of the nominated films for their courage to choose different scripts and not yield in to the demands of the mainstream market.

`Vanaja' is the story of a young girl, a victim of sexual exploitation, who stands up for her dignity and moves on in life.

Unlike several films on similar themes, the film breaks through stereotypes and sustains an element of hope, he said. Mr. Domalapalli was chosen for his command over the craft of filmmaking and impact of the film.

Singeetham Srinivasa Rao, director and jury member, said it was an understated film without melodrama. Mr. Domalapalli would be honoured with the award and a cash prize of Rs.1.5 lakh at a function on August 12.

Courtesy: The Hindu

Google News in Telugu

NO...NOT YET

The Hindi version of Google News has been released

It pulls in news links and article stubs from Hindi news sites like दैनिक भास्कर (Dainik Bhaskar), याहू! भारत (Yahoo!India), सिफी (Sify), हिन्दुस्तान दैनिक (Hindustan Dainik) etc. The cool part is the internal conversion of proprietary fonts of non-unicode sites like दैनिक भास्कर and हिन्दुस्तान दैनिक into unicode. This is good because the major Telugu news sites are not in Unicode.

Some of the news sources in the Telugu version of Google News will be ఈనాడు , ఆంధ్ర జ్యోతి , వార్త , యాహూ! , సిఫీ , MSN తెలుగు .

GOOGLE...we are eagerly awaiting the correct contents of the following link

http://news.google.com/te

Delhi: Maestros' homage to Thyagaraja

VENKATESAN SRIKANTH

A feast of Carnatic music was on offer in the Capital as Trichur V. Ramachandran and T. M. Krishna performed at a festival in memory of Tyagaraja.

TYAGARAJA'S RICHES Trichur V. Ramachandran

The four-day Thyagaraja Music Festival organised by Sree Shanmukhananda Sangeetha Sabha at the Andhra Pradesh Bhawan in the Capital recently began on a luminous note with the concert of the senior most vidwan of the illustrious GNB school, Trichur V. Ramachandran.

Ramachandran's opening piece was an Adi tala varnam in the raga Nattakuranji, with even some lively swaraprastaras towards the end. This was followed by a choice and thoughtful విదులకు మ్రొక్కేద (Vidulaku Mrokkeda) in the raga Mayamalavagowla, in which Tyagaraja makes obeisance, among others, to all the great beings who are well versed in music. Yet another Tyagaraja composition, జ్ఞానముసకరాద (Gnanamusakaradha) in the raga Poorvikalyani, was marked with a scintillating alap of the raga, niraval of the phrase పరమాత్ముముడు జీవాత్ముడు (Paramatmudu Jeevatmudu) and swaraprastaras rich in creativity.

In a concert dominated by Tyagaraja kritis, his Pancharatna kriti too found a place in Ramachandran's scheme of presentation. It was the third Pancharatna kriti, సాధించనె (Sadinchane) in the raga Arabi that was presented. లావణ్య రామ (Lavanya Rama) in the raga Rudrapriya, ఒరజూపు (Orajupu) in Kannada Gowla and ధరని తెలుసుకొంటి (Dharani telusukonti) in the raga Suddha Saveri had a scholarly touch. While presenting దుర్మార్గచారా (Durmargachara) in the raga Ranjani and సుఖి ఎవ్వరొ (Sukhi Yevvaro) in the raga Kanada, emotions associated with these ragas flowed.

Ramachandran's main song was "Etavunara" in the raga Kalyani, which was marked by an excellent alap, niraval of the phrase శ్రీ గరుడకు త్యాగరాజ కరర్చిత (Sreegarudaku Tyagaraja kararchitha) from the charanam portion of the kriti, and swaraprastaras lively and rich in creativity. In all, Ramachandran packed as many as nine kirits of Tyagaraja, including one Pancharatna kriti, in the main session of his concert (before the tani avartanam), giving a complete flavour of the `GNB baani' in kriti presentation as well as manodharma aspects.

T.M. Krishna

Traditional values

In another concert in this series, it was again the traditional values of Carnatic music that came to the fore. T. M. Krishna, a disciple of the legendary late Semmangudi Srinivasa Iyer, captivated the hearts of the rasikas in his recital of close to three hours. Krishna began his concert with an Adi tala varnam in the raga Saveri in two speeds. Tyagaraja's "Janakiramana" in the raga Suddha Simandhini was emotive and marked with crisp swaraprastaras. Yet another Tyagaraja's kriti, "Seetapate" in the raga Khamas, was well presented, bringing the raga and the sahitya bhava to the fore.

An ashtapadi of Jayadeva, "Vadasi yadi kinchit", in the raga Mukhari was presented with the emotions of this raga overflowing. Earlier, Krishna presented an outstanding alap of this raga. Gopala Krishna Bharati's "Pavi Yezhai" in the raga Todi was marked by an excellent alap, niraval of the phrase "Uttru Parkka Satre Vilaghado Maadu" and swaraprastaras rich in creativity.

Krishna's recital included a ragam-taanam-pallavi too, giving a `music festival' touch. He presented the pallavi "Lambodara lakumikara ambasuta amara vinuta" in the raga Nattakurinji, set to Tisra jaati Triputa tala. Incidentally, these words of the pallavi are from the geetam "Sri Gananatha" taught to beginners of Carnatic music. After presenting swaraprastaras in the raga Nattakurinji, Krishna followed up with rich ragamalika swaraprastaras in the ragas Kalyani, Kanada and Malahari — the raga in which this geetam has originally been composed. Ragam-taanam-pallavi is considered a sign of an advanced level of achievement in a concert presentation. Krishna's selection of a simple phrase carved from a geetam for the pallavi presentation seems akin to the concept of `simple living, high thinking'. Earlier, he presented a fine alap of Nattakurinji, following it with a melodious taanam.

H.N. Bhaskar on the violin, Umayalpuram Mali on the mridangam and Tiruchi Murali, all youngsters, provided excellent accompaniment in the both these concerts, enhancing their overall outcome. While accompanying the senior vidwan Ramachandran, these youngsters rose to expectations, and while accompanying Krishna, a youngster himself, they displayed their enthusiastic team spirits.

Courtesy: The Hindu

Telugu varsity student bags first prize

HYDERABAD: Devu Mayachari, a student of Potti Sri Ramulu Telugu University, won a prestigious prize in the South Asia Universities' Youth Festival held recently in Mumbai.

The event was participated by university students from 10 countries and was organised by the Association of Indian Universities.

Courtesy: The Hindu

వనజ : Women, Art and the Caste System

Written and directed by Rajnesh Domalpalli for his MFA thesis at Columbia University, Vanaja made its world premiere at the 2006 Toronto International Film Festival. This coming-of-age drama, shot with a cast of non-professional first-time actors in rural southern India, received an even greater honor when it was given the Best First Feature Award last month at the 2007 Berlinale.

The film follows the aspirations of the title character, a 14-year-old daughter of a poor fisherman who starts working for the village landlady as she aims to escape caste and class to learn Kuchipudi dance. Her intelligence and independence both help and hinder this undertaking, with her life becoming even more complex when she falls into an uneven relationship with the landlady's much older son, recently returned from the U.S., and who is running for office. "Matters escalate," concludes the film's official synopsis, "spiraling downwards and she is pitched into a tale of class, family and animus from which there is only one escape."

Domalpalli explains the creation of his debut:

Vanaja was written as a project submission for my first semester class at Columbia University in the fall of 2001. Inspired by a child's scream in the film Sophie's Choice, it was to be a tale about mother-child separation, but as it developed over the next three semesters, it gradually took on the elements of class distinction and conflict that continue to infuse our society and culture even today.

Pre-production began early in 2004. The first hurdle was finding appropriate talent and crew in a state where most filming was big-budget Tollywood -- the Telugu language version of Bollywood that was particular to our state of Andhra Pradesh. Given the rural nature of the story, and the tendency of most local acting to lean towards the theatrical, it was clear that non-actors drawn from hutments, labor camps and the vast Indian middle class were the right choice. They would have to be put through lengthy acting training, the lead would have to learn Kuchipudi dance -- no easy task, and the landlady would have to learn Carnatic classical music -- if the film were to have any sense of authenticity at all.

He goes on to describe the extensive and difficult casting process, the selection of lead actor Mamatha Bhukya (who subsequently received a year of acting and dance training), the challenge of scouting and selecting locations for filming, and the "nightmare" of acquiring an elephant for the shoot, which kicked off in Jan. 2005.

Domalpalli concludes:

When shooting did commence, on January 13, looking through a Super 16mm film lens for the first time was a great shock for me, having never shot film before. All of my previous projects were video shorts -- which had a very different aspect ratio -- one that had dictated all of my storyboarding and camera moves. But DP Milton Kam’s reassuring and supporting presence, a crew that realized that making a Telugu language independent film such as this was worth pouring life blood into, and a cast that was nervous yet rearing to go, made all the difference in giving the film a momentum that sent it sailing. For any independent film to succeed, a hundred miracles need to happen, and we feel grateful that in our case they all did.

The filmmaker recently started publishing trailers for the film online as it moves on to other festivals -- including here in Madison -- following its success at the Berlinale. The latest version can be viewed below.

Reviews of Vanaja have been published in Variety and by Oscar Peyrou for the International Federation of Film Critics, who describes it as "relevant and strong both socially and politically, due to its brave denunciation of the obsolete caste system which doubly discriminates against women."

More information about Vanaja can be found in its IMDB profile and Wikipedia entry, as well as in program details presented by the Toronto International Film Festival and the Berlinale.

Courtesy: Variety.com

Star India, Balaji Telefilms join hands for Telugu channel

SONALI KRISHNA TIMES NEWS NETWORK[ TUESDAY, MARCH 13, 2007 01:24:42 AM]

MUMBAI: Star India, in its second attempt to enter the southern market, is joining hands with the content major Balaji Telefilms to float a separate company for a Telugu language channel. People close to the development said that the new venture will be a 50:50 JV between STAR and Balaji Telefilms, and the two partners will invest Rs 100-150 crore. “All the paper work is currently being processed, and the deal has been given the nod by STAR Hong Kong. The announcement is likely to take place in the next two weeks,” a source said.

The decision to partner with Balaji comes from the fact that the south poses large entry barriers for any newcomer thanks to Kalanithi Maran’s Sun Network’s monopolistic position both on the content and distribution side.

Also Balaji Telefilms, in which STAR already holds 26%, has been producing Telugu, Kannada, Malyalam and Tamil software for close to eight years now, and are currently exclusive vendors for the Sun.

As a practice, Sun TV has inked exclusive contracts with all the major content providers down south, disallowing the production houses to supply to any other broadcaster.

STAR will now get a secure content provider, while for Balaji it would mean assured revenue down south. But the Jeetendra-promoted company, which has been struggling for a while now to get on to Sun’s prime time, will have to totally get off the Sun Network. Both STAR and Balaji Telefilms refused to comment on the issue.

STAR’s entry into the other regional markets will give the media house a substantial regional presence, apart from growing its viewer base. This will also allow it to bundle advertising packages on a higher premium and command better subscription rates.

However, the going may not be so easy, as the distribution landscape down south is also largely controlled by Sun’s cable arm Sumangali Cable Vision (SCV). The upside, however, is that the Telugu market is not so cluttered with the cable industry largely fragmented. The good news for STAR is that Hathway, in which STAR already holds 26% is a significant player and this would help STAR leverage its presence.

Courtesy: Economic Times

Book Review: తెలుగు పసిడి

Telugu literary and cultural heritage

P.V.L.N.RAO

TELUGU PASIDI: Mandali Buddhaprasad, Guttikonda Subbarao, Dr. G.V. Purnachand — Editors; Immadisetty Akkeswararao Charitable Trust, Singarajuvari Street, Kothapeta, Vijayawada-520001. Rs. 300.

THIS VOLUME published by the Krishna District Writers' Association to commemorate the golden jubilee of the formation of Andhra Pradesh comprises 112 essays in 14 sections which provide a panoramic view of the state's progress in various fields such as language (20), literature (30) and culture and so on.

In the introductory write-up, Nanduri Ramamohanrao observes that Andhra (the term appeared in the Aitareya Brahmanam 1500 B.C.) and Telugu are synonymous although their connotations differ at times.

Tracing the evolution of the language, B. Krishnamurthy stresses the need of reforms for adoption of the mother tongue in administration, education and other societal transactions. R.V.S. Sundaram regrets the negligence of a potential international language with the Telugu University lagging behind in research and development. The literary scenario looks brighter. Soliloquies of R.Bhardwaj, P.Jagannatham, J.Hanumatsastri, S.Veeraraju and T. Janakirani inspire the younger generation. Giant strides are made in poetry, short story and novel. Neo-classical, romantic and modern streams embellish Telugu poetry.

While the first Jnanapith award winner Viswanatha was a multifaceted colossus, the second C. Narayana Reddy excels in creativity and innovation. Rayaprolu, Devulapalli, Sri Sri, Jashua and Prasadaraya Kulapati are master trendsetters with a large following.

Popular magazines provide a platform to short stories and novels enabling writers to explore the cultural, social and political ramifications of life. Chalam, Palagummi, Gopichand, Kalipatnam, Madhurantakam, Ravisastry and Butchibabu are comparable to the best writers of this genre. Y. Lakshmiprasad sums up the pivotal contribution of Andhras in national development — three presidents, three Lok Sabha speakers and one prime minister. Quite a few Telugu leaders headed national parties such as the Congress, BJP and Communist. In journalism earlier stalwarts like C.Y.Chintamani, M.Chalapatirao, K. Iswaradutt and G.K. Reddy became motivators with their intrepid writings. With excellent contributions to performing arts like drama, music, dance and folk arts, many Telugu scholars enriched the cultural heritage.

This volume is an invaluable asset to research scholars, students, professors and politicians.

Courtesy: The Hindu